ZARYS METODYKI WSPIERAJĄCEJ NAUKĘ PROJEKTOWANIA SYSTEMÓW INFORMACYJNYCH

Zarys metodyki wspierającej naukę projektowanie systemów informacyjnych – opis

Publikacja „Zarys metodyki wspierającej naukę projektowanie systemów informacyjnych” została przygotowana z myślą o osobach interesujących się modelowaniem i/lub projektowaniem, a w szczególności dla tych, którzy zajmują się analizą wymagań na systemy informacyjne i aktualnie wykorzystują albo planują wykorzystywać w przyszłości popularny obiektowy graficzny język UML. Opracowanie to może być również użyteczne dla osób prowadzących działalność związaną z modelowaniem i/lub projektowaniem,w ramach innych dziedzin problemowych. Przez osoby interesujące się rozumiane są tu zarówno osoby uczące się, nauczające, jak i osoby podejmujące ten rodzaj aktywności w życiu zawodowym. Uogólniając, zaprezentowana w rozdziale pierwszym publikacji metodyka, zarówno jeśli chodzi o schemat struktury zasobów, jak i określenie sposobów postępowania w trakcie nauczania, może być wykorzystana w nauczaniu w innych dziedzinach niekoniecznie związanych z informatyką czy z symulowaniem środowiska, do nauczania tzw. umiejętności miękkich, za jakie można uznać modelowanie/projektowanie.

Publikacja może stanowić także pomoc dydaktyczną do przedmiotów związanych z analizą i projektowaniem systemów informacyjnych. W aspekcie tego przeznaczenia, szczególnie przydatne są rozdziały poświęcone jedenastu zadaniom, dla których do-łączono przykładowe rozwiązania, omówienia błędów oraz opisy zdań w aspekcie ich użyteczności w procesie nauczania. Innym ważnym celem, ze względu na powszechne wykorzystanie UML w organizacjach związanych z produkcją oprogramowania, było użycie w zadaniach jak największej liczby rodzajów diagramów dostarczanych przez ten język. Przeważająca większość popularnych pozycji wydawniczych o UML bazuje na przykładach, które są albo na zbyt wysokim poziomie abstrakcji, albo odnoszą się do bardzo ograniczonego wycinka dziedziny problemowej. Dotyczy to nie tylko informacji związanej z modelowaniem i/lub projektowaniem w ogóle, ale także z wykorzystywaniem konstrukcji UML. Ostatnim z założonych celów była próba zilustrowania sposobu budowy oprogramowania z wykorzystaniem najlepszych praktyk zidentyfikowanych na potrzeby inżynierii oprogramowania, czyli budowę oprogramowania w oparciu o model iteracyjno-przyrostowy, na bazie architektury opartej na komponentach z wykorzystaniem modelowania wizualnego.

Spis treści

1. Zarys metodyki wspierającej naukę projektowania systemów informacyjnych
2. Fundacja „UFO”
3. Wytwórnia porcelany stołowej
4. Dom aukcyjny „Stare auta”
5. System „Najlepsze gry”
6. Muzeum
7. Kwatery do wynajęcia
8. Osiedlowy klub kartingowy
9. Internetowa książka kucharska
10. Klinika jednego dnia
11. Hurtownia
12. Klub judo
    Bibliografia

Notki biograficzne

Dr inż. Ewa Stemposz prowadzi działalność naukowo-dydaktyczną w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie, jest adiunktem w Katedrze Inżynierii Oprogramowania.

Dr inż. Andrzej Jodłowski jest adiunktem w Katedrze Zastosowań Informatyki (w Zakładzie Systemów Rozproszonych) w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Mgr inż. Alina Stasiecka pracuje na stanowisku asystenta w Katedrze Inżynierii Oprogramowania, w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie.

Dr inż. Ewa Stemposz, dr inż. Andrzej Jodłowski i mgr inż. Alina Stasiecka prowadzą wspólnie działalność badawczą i dydaktyczną zajmując się szeroko pojętą problematyką inżynierii oprogramowania. Ich zainteresowania badawcze dotyczą w szczególności dziedzin takich jak obiektowość, modelowanie pojęciowe, modelowanie biznesowe, analiza i projektowanie systemów informatycznych, nauczanie zdalne, jakość w procesach nauczania, systemy zarządzania bazami danych, zarządzanie projektami informatycznymi. Wyniki badań z wyżej wymienionych dziedzin publikują w kraju i zagranicą w postaci monografii, artykułów w czasopismach i artykułów konferencyjnych.